Den nye heimen

Ein dag låg det berre der. Huset. Fjorden glitra og blinka i den sorglause sommarsola. Glade barneskrik frå stranda nedi bakken. Effektive kakk frå hakkespetten i grana.

– Vil du bu her?, sa herr Fiks.

Flytte? Flytte frå den nydelege heimen vår? Frå loftsleilegheita i byen? Frå teateret, Akerselva og kaffibarane? Frå det koselege biblioteket mitt og veggmåleria mine?:

.

Flytte frå dette?:

.

Fjorden glitra og blinka. Block Watne frå seint 80-tal.

­– Bøkene dine kan du ta med. Huset kan vi pusse opp og gjere til vårt, sa herr Fiks.

Eg kikka meg rundt. Eit elska hus og ein varm heim. Materialvala vitna om at byggherren hadde hatt god smak den gongen. Nemnte eg at fjorden glitra og blinka?

– Ja, her skal vi bu, sa eg.

Bøkene og garnlageret vart pakka ned og fylte ein diger tilhengar.

.

.

Vi har komme i gang med å fornye 80-talshuset. Vi tar det trinnvis, så foreløpig er dei gule veggane og gelenderet måla i «Klassisk hvit» frå Jotun og den rosa marmoren rundt peisen vekke. Eg ville gjerne hente fjorden inn i stova, så vi måla parketten lys gråblå. Fargen heiter «Frihet».

.

.

Enno er det ein del å ta tak i, og vi vil ha nok å gjere i åra framover:

.

.

Men fjorden glitrar og blinkar i den låge haustsola.

– Snella –

Reklame