På ein av årets lysaste dagar stod det seg eit bryllaup heilt vest i havgapet. Litt har eg blogga før, bryllaupscapen og brudebuketten, og brudeskoa er omtalte her. Men no som det er jonsokkveld igjen, fekk eg lyst å vise nokre bilete frå festen, som eg håpar kan vere til inspirasjon. Her er altså soga om St. Hans-bryllaupet mitt!
*
*
Eg har alltid visst at den gamle arvesølja mi måtte vere utgangspunkt for ramma rundt bryllaupet mitt. Sølja har gått frå mor til dotter eller sonedotter i generasjonar sidan tipptippoldemor. Kanskje bar ho sølja då ho sjølv stod brur i 1824.
*
*
Det er ei vakker glibbsølje, som eg alltid har vore redd for å bruke fordi ho har vore så skjør. Men i bryllaupet mitt ville eg bere ho, og heldigvis kunne den dyktige sølvsmeden Bjørn Hørmann på Hadeland sette sølja i stand for meg. Han laga dessutan ny øyrepynt som passar til sølja. Øyredobbane har same krossane som sølja har, og kvite dropeperler med ein glitrande stein under. Dermed hadde eg både «noko gammalt og noko nytt». I tillegg laga han to vakre smykke som passar til. Dei fekk søstrene mine som eit minne frå bryllaupet og takk for all hjelpa dei ga meg.
*
*
Med ei sølje som utgangspunkt var det naturleg for meg å ha eit slags bunadsbryllaup, og eg ba alle gjestene som kunne, ha på bunad. Det vart ekstra kjekt sidan det kom mange internasjonale gjester frå Australia, USA og Tyskland. Brudgommen leigde bunad, og eg fann den perfekte brudekjolen hos Agape, som tilfeldigvis hadde ein heil kolleksjon med bunadsinspirerte brudekjolar. Vi planla heile bryllaupet på tre månader, så det var ikkje snakk om å bestille ein ny kjole. Heldigvis fekk eg kjøpe den Solveig Kringlebotn brukte under nobelkonserten for Obama. Den var like fin, og ein dyktig skreddar tilpassa den til meg. Eg syntes det var nydeleg med ein mørkeblå brudekjole, og ein stor fordel er at den kan brukast etterpå. Eg fekk tatt av slepet, og har brukt han på ball seinare. To gode veninner eg stolar på, har også fått låne kjolen. Eg ville ha tre blomster i håret, for det hadde mamma då ho gifta seg, og valet fall på orkidear som i brudebuketten. Søstrene mine fekk ein orkidé kvar til håret, og brudgommen og forlovaren hans bar ein orkidé kvar.
Bryllaupet fann stad akkurat der formor og farfar møttest for snart 80 år sidan. Garden har husa mange bryllaup opp gjennom generasjonane, og no er den gamle løa gjort om til festlokale – med langbord og bar der stekka ein gong stod.
*
*
For å gjere lokalet bryllaupsfähig måtte det pyntast. Eg brukte alt eg kunne oppdrive av krystallskåler og vasar til dei sarte nyperosene (Rosa rugosa), som gjekk igjen i all pynten. Til dei djuprosa rosene brukte eg fargane kvitt, sølv og lin.
*
*
*
Sengeteppet Ofelia frå Ikea gjorde teneste som borddukar. Det kunne fort blitt ofseleg søtt, men til det grove lokalet med lågt under taket og tunge langbord i tre blei det ein fin balanse med kvite rysjer på bordet. Dukane har vi gjenbrukt fleire gongar i festleg lag, mellom anna i dåpen til Fikslein.
*
*
Eg lånte glaslysestakar til dei fine eventyrlysa (utskorne kulelys med eventyrmotiv som syner seg når lyset er tent) frå Løiten lys, og kjøpte nokre fine, kvite telysestakar på Hadeland Glassverk då eg først var på Hadeland hos sølvsmeden.
*
*
Eg hadde lyst til å gje gjestene mine eit koseleg minne frå bryllaupet med seg heim, og spesielt damene og jentene som vel er mest opptatt av slikt. Derfor hekla eg ei kvit nyperose, som pynta opp kuverten til alle damene.
*
*
Rosene er hekla i Mor Aase-garn eg fann i garnlageret, og tova. Nokre roser var doble og nokre triple, og alle hadde forskjellig perlepynt i rosatonar og sølv i midten. På baksida sydde eg fast ei sikkerheitsnål. Det er alltid stas å sjå rosene i omløp på kåper og vesker. Vil du hekle liknande blomster, kan du t.d. bruke dette mønsteret.
*
*
På herrekuvertane låg det ein pen stein vi hadde plukka med oss frå strendene i brudgommens barndomsparadis ved Stavern. Bordkortet var ein merkelapp av den gammaldagse typen, påstempla eit nyperose (stempel frå Panduro), som eg farga rosa og grøn med fargeblyantar. Menyen er skriven ut på gjennomsiktig papir frå KaDeWe i Berlin, festa til eit kremfarga papir med ein rund binders og stukken ned i servietten. Linserviettane var bryllaupsgåve frå søstrene mine, som hadde vore på tur til Tallinn.
Og bryllaupet vart akkurat slik vi ønskte det – både tradisjonelt og utradisjonelt på same tid. På menyen stod først eit glas Rotkäppchen. Første forrett var hjortebollar med eit bittelite glas lokalt øl, og andre forrett var tannfisk. Hovudretten var lam frå garden, og til dessert hadde vi karamellpudding – det beste eg veit. Ein ven hadde brygga øl for oss, og det var sjølvsagt ein stor suksess! Kakebordet var som alle vestlandske kakebord, med minst ei halv kake til kvar. Det må jo til når ein skal invitere gjestene til brunsj neste dag og dessutan ha minst éin skalkefest!
*
*
I staden for gjestebok hadde vi forstørra eit svartkvittbilete av oss frå sist gong vi vi var på fest i dei same lokala (ein solid skjeltefest) og fått sett på ein kremfarga passepartout der alle gjestene skreiv namnet sitt. Biletet heng no på veggen og minner oss om den fine dagen. I tillegg hadde vi tatt inn ei lita gran (juletre har ein spesiell plass i familiehumoren), og alle skreiv ei helsing til oss på baksida av bordkortet, som var utstyrt med ein sølvtråd til dette formålet, og hengte bordkortet på treet. Det var veldig koseleg å hauste treet dagen etter.
Då natta var på sitt mørkaste, tente vi jonsokbål, og alle gjestene fekk noko godt i glaset så vi kunne skåle og syngje «Auld Lang Syne», både Hartvig Kirans vakre gjendikting og Burns» originaltekst. Det vart ei stemningsfull avslutning for dei som ville legge seg. Men dei fleste ville ikkje det, og vi dansa oss inn i soloppgangen.
*
–Snella–
Read Full Post »
Snella og Nøstet 